به گزارش سراج24؛ جعفر قنادباشی در گفت‌وگو با خبرنگار سراج24 با اشاره به اینکه محمدرضا پهلوی و پدر او منصوب آمریکا بودند، اظهار داشت: در زمانی که ناآگاهی در ایران حکمفرما شده بود و مردم در صحنه حضور نداشتند ابتدا انگلیس و سپس آمریکا محمدرضا شاه را گماردند، در واقع این پدر و پسر وابسته آمریکا نبودند بلکه ماموری برای حفظ منافع این کشورها بودند.
وی مطرح کرد: در سال ۱۳۳۲ که نفت ملی شد و نام انگلیس بر سر در موسسات نفتی حذف شد، محمدرضاشاه ناگزیر از ایران فرار کرد که البته فرار او هیچ واکنش مردمی نداشت و هیچ کدام از طبقات مردمی از جمله کارگران، روحانیون، معلمان، کشاورزان، کسبه، جوانان و ... خواستار بازگشت محمدرضاشاه نشدند.
کارشناس مسائل خاورمیانه افزود: در این مسئله انگلیسی‌ها آمریکاییان را به کمک فراخواندند تا کودتایی علیه مصدق کنند و شاه را به کشور بازگردانند و چون محمدرضا پهلوی چهره مردمی نداشت به کمک نیروهای مزدور که رییس آنها «شعبان بی‌مخ» بود، در خیابان‌های تهران جمع شدند و مردم را کتک زدند و در نهایت انقلابیان را به خانه‌های خود فرستادند و محمدرضا شاه را منصوب کردند.
وی با اشاره به قرارداد کنسرسیوم پس از کودتای ۲۸ مرداد، ادامه داد: واژه‌ای به نام کنسرسیوم می‌تواند واقعیت گماشتگی شاه را نشان دهد. در قرارداد کنسرسیوم آمریکا و انگلیس در نفت ایران شریک شدند و بیش از ۷۰ درصد نفت کشور را بهره بردند و تا سال ۱۳۵۷ که انقلاب شد نفت ایران در خدمت این دو کشور بود.
قنادباشی اظهار داشت: گماشتگی محمدرضا شاه را زمانی متوجه می‌شویم که همراه با فرار او ۶۰ هزار نظامی آمریکایی مسلح که در ارتش کشور بودند از ایران فرار کردند، این نمونه بارز نوکری و سرسپردگی محمدرضا پهلوی به آمریکاییان بود.
کارشناس مسائل خاورمیانه با اشاره به اینکه در زمان قبل از انقلاب ارتش ایران در اختیار آمریکا بود، گفت: آمریکا هر زمان که نیاز به نیروی نظامی داشت از محمدرضا شاه می‌خواست تا ارتش کشور را در اختیار آنها قرار دهد، بمباران ویتنام، سومالی و حتی استفاده از خلبانان ایرانی در سوریه مثال‌هایی در باب این موضوع هستند.
وی مطرح کرد: از دیگر ماموریت‌های محمدرضاشاه اسلام زدایی در کشور و بخشش اراضی کشور به آمریکا و انگلیس بود. در واقع این دو کشور علاقمند بودند تا بتوانند در خلیج فارس رفت و آمد کنند که در نتیجه بحرین را از ایران جدا کردند.
قنادباشی در پایان خاطرنشان کرد: البته تنها بحرین از ایران جدا نشد بلکه همراه با آن بخش بزرگی از آب‌های خلیج‌فارس و منابع زیرزمینی که متعلق به ایران بود جزو آب‌های آزاد قرار گرفت. محمدرضا شاه با این کار تنها بحرین را نبخشید بلکه بخش بزرگی از خلیج فارس را که جزو آب‌های ساحلی کشور محسوب می‌شد بخشید که می‌توان گفت با اینکار قسمتی از خلیج فارس از ایران دزدیده شد.
